Op zondag 6 augustus vond het ‘spaghetti slurpen’ plaats tijdens de panzerottidag bij de Missione Cattolica in Waterschei, Genk. Ik ging op gesprek bij de organisator Rosaria Ciarlo.
Sam: Wat is het ‘spaghetti slurpen’?
Rosaria: Het ‘spaghetti slurpen’ is oorspronkelijk een volksspel uit het stadje Scilla in Calabrië, een regio in het zuiden van Italië. Tijdens een groot volksfeest wordt in deze gemeente een spaghetti-slurp-wedstrijd georganiseerd. De bedoeling is om zonder handen een bord spaghetti leeg te eten. Of beter gezegd ‘slurpen’. Degene die het eerst zijn of haar bord leeg heeft, wint de wedstrijd. Op het einde van de maand mei viert de gemeente Scilla traditioneel de patroonheilige van Calabrië: San Francesco di Paola. Dit gaat gepaard met een processie en een groot volksfeest. Tijdens dit volksfeest vindt het spaghetti slurpen plaats. Tijdens het feest worden ook andere traditionele volksspelen georganiseerd. Maar wij kozen ervoor om het spaghetti slurpen over te nemen bij ons in de Missione Cattolica Genk, de Italiaanse katholieke kerk in Waterschei. Elk jaar organiseren we het feest ‘Ferragosto alla Missione’ op 15 augustus, Onze Lieve Vrouwe Hemelvaart. In Italië heet deze feestdag ‘Ferragosto’, een belangrijke feestdag. Dit jaar organiseerden we het spaghetti slurpen uitzonderlijk op 6 augustus. Want rond 15 augustus wordt een nieuwe priester met Italiaanse roots ingewijd. Daarom hebben we besloten om het spaghetti slurpen op een ander moment te organiseren. Dit jaar is het een onderdeel van onze ‘panzerottidag’.
Sam: Waarom hebben jullie het spaghetti slurpen overgenomen?
Rosaria: We hebben het spaghetti slurpen overgenomen uit Calabrië omdat het zo leuk is om te beleven en mensen hierrond samen te brengen. Het levert dolle taferelen op. De spaghetti wordt vaak geserveerd met een pikante saus. Dat is moeilijker om te eten en het is grappiger voor de toeschouwers. De deelnemers mogen ook niet drinken tijdens de wedstrijd. Er gaat veel hilariteit mee gepaard! De wedstrijd in Genk gaat al een aantal jaren mee. We doen dit om de traditie door te geven aan de volgende generatie. Onze cultuur doorgeven aan onze kinderen vinden we belangrijk. In het verleden organiseerden we een soortgelijke wedstrijd met watermeloenen. Dit was echter te gemakkelijk en minder ‘Italiaans’. De winnaar van dit jaar was Titziano Riccitelli.
Sam: Wie komt hier naartoe?
Rosaria: Het is een feest voor iedereen. Niet enkel voor mensen met Italiaanse roots. Iedereen die wil kan zich inschrijven als wedstrijd-deelnemer of toeschouwer. Meestal zijn het mannen die deelnemen aan de wedstrijd. Maar dit jaar nam ook een vrouw deel. Een Belgische nota bene. We organiseren het in de Missione Genk omdat het een centraal punt is voor veel gemeenschappen. Niet enkel de Italiaanse gemeenschap. Maar ook de Spaanse, Portugese, Belgische, … gemeenschappen. Velen vinden hun weg naar de Missione. Maar we bereiken vooral mensen uit de Italiaanse gemeenschap. Meer bepaald uit Zuid-Italië. Daarom is de sfeer altijd warm tijdens onze samenkomsten. Warme mensen maken immers een warme sfeer. Dit jaar bereikten we ongeveer 300 mensen.
Sam: Hoe bereiken jullie zoveel volk?
Rosaria: We bereiken altijd veel volk dankzij onze lokale radio: Radio Internazionale. Het evenement wordt aangekondigd via deze radiozender. Daarnaast zijn de misvieringen in de kerk heel populair. Onze priester Don Gregorio kondigt na elke misviering de lokale evenementen aan. Don Gregorio is zeer geliefd bij de Missione en ver daarbuiten. Bij hem is het zoals thuiskomen. Vandaar het succes van de activiteiten bij de Missione.
Sam: Wat is jouw rol?
Rosaria: Ik organiseer elk jaar de wedstrijd en alles er rond. Ik doe dat vanuit mijn vereniging ‘La Maglia del Cuore’. Dat is een groep vrouwen die samenkomt om te breien en te haken, vaak voor een goed doel bijvoorbeeld voor het ziekenhuis, het Berrefonds, … Daarnaast ben ik secretaresse bij Radio Internazionale en doe ik jongerenbegeleidingen. De opbrengst van het spaghetti slurpen gaat naar de slachtoffers van de overstromingen in de Italiaanse regio Emilia-Romagna. We hebben niet enkel deze panzerottidag georganiseerd voor de slachtoffers. Een tijdje geleden hebben we ook pasta gedraaid en binnenkort gaat er nog een kienavond door. Allemaal ten voordele van zij die getroffen zijn door de watersnood.
Sam: Is het belangrijk om tradities door te geven?
Rosaria: Ja, toch wel. Tradities gaan vaak verloren. Daarom is het belangrijk om ze levend te houden. Er waren redelijk veel mensen aanwezig tijdens het evenement. Dit toont aan dat tradities nog leven en populair zijn. En zeker het spaghetti slurpen!
