Op zaterdag 27 april 2024 mocht ik de vrijgezellendag meemaken van Jochem J., een jonge dertiger uit Bree. Hierna volgt een verslag van het verloop van de dag die, geheel volgens de traditie, gepaard ging met goed eten, behoorlijk wat drinken en, last but not least, wat onnozelheden en (lichte) pesterijen van de ‘vrijgezel’…
Jochem had al maanden geleden doorgegeven wie hij er graag bij zou hebben. Na lang zoeken werd uiteindelijk een datum geprikt die voor de meeste deelnemers paste. Die datum viel eigenlijk al twee maanden na zijn trouwdatum, dus van een echte ‘vrijgezellendag’ kunnen we niet meer spreken.* Maar het idee bleef hetzelfde: de bloemetjes eens goed buiten zetten als overgangsritueel!
Onze vrijgezel polste de laatste tijd af en toe wanneer het eindelijk zou plaatsvinden, want door zijn bouw- en andere plannen liep zijn agenda snel vol. We hielden ons van de domme, maar uiteraard waren zijn vrouw en andere betrokkenen die op de hoogte moesten zijn al even gebrieft…
Jochem had nog een licht vermoeden dat het op 27 april zou gaan gebeuren. ’s Morgens hoorde hij redelijk wat lawaai op zijn oprit, maar groot was zijn teleurstelling toen het onbekenden bleken te zijn. Nog groter was zijn teleurstelling toen hij zijn werkkleren moest aandoen, voor wat een lange werkdag op de bouwwerf in Genk beloofde te worden. We lieten hem even op gang komen en slopen toen de werf op. Toen hij bekend volk zag, wist hij hoe laat het was. Zijn vrouw had zijn valies met aangepaste kleren en schoenen al klaargezet, en dus kon de dag beginnen.
Na een kort ontbijt met koffiekoeken en enkele flessen cava, kreeg Jochem zijn eerste opdracht/pesterij voorgeschoteld: hij moest zich, met lichte tegenzin, verkleden als een dweil en kreeg een emmer mee, gevuld met kleurrijke schuursponsjes, wat zeemvellen en een fles cactusjenever. Crocs in de regenboogkleuren maakten het geheel af. Die verkleedkleren zou hij pas mogen uitdoen wanneer hij de inhoud van de emmer verkocht had.
Een uitzondering werd toegestaan tijdens de eerste echte activiteit van de dag: een paar uur (virtueel) sporten in Sparx in Hasselt, waar ze ook een ‘vrijgezellenpakket’ aanbieden (lees: consumpties en nacho’s inbegrepen). Dat niet alleen wij getriggerd waren door dat aanbod, bleek toen we er aankwamen en een andere groep luidruchtige mannen verzameld stond rond een vrijgezel, verkleed als een typische Schot.
Na het sporten moest het dweilpak terug aan, en je kan je wel inbeelden dat Jochem heel wat beziens had toen we daarmee jeu de boules gingen spelen (zijn lievelingssport, dus een straf was dat zeker niet). Intussen probeerde hij wat sponsjes te verkopen, maar de shotjes jenever gingen vlotter van de hand. Zeker aan de verschillende andere vrijgezellengroepen die we intussen passeerden. Na enkele uurtjes spelen geraakte zijn emmer al iets leger, maar ondanks enkele pogingen lieten we hem zijn pak nog niet uitdoen.
We moesten immers naar onze volgende bestemming: Bree. Toeval of niet: die dag was er juist een groot evenement in de stad en het was gezellig druk in het centrum. Aangezien Jochem afkomstig is van Bree moest en zou hij daar wel bekend volk tegenkomen. Dat gebeurde ook en maakte het hem, ondanks het ongemakkelijke verkleed pak, wat makkelijker om nog wat jenever en sponsjes te verkopen. Missie geslaagd en hij mocht zijn gewone kleren weer aandoen. Net op tijd om naar het restaurant te gaan. Van al dat sporten en drinken had het gezelschap immers stevige honger gekregen.
En zo konden we een ‘fondke’ leggen voor de rest van de avond. We hadden een soort van kroegentocht gepland, maar het bleek zo gezellig in het eerste café, dat we er niet meer zijn weggeraakt. Enkele goede sigaren en een fikse drank- en hapjes rekening later werden we veilig thuisgebracht door enkele vrijwillige bob’s. Ik denk dat Jochem, en de rest van de groep, de dag erop blij was dat het zondag was en dat we konden terugblikken op een vrij gezellige vrijgezellendag, moe maar voldaan!
